Η τρούμπα τότε και τώρα....

Μιά περιοχή αμφιλεγόμενη ,,συνώνυμη της αμαρτίας... πήρε το όνομά της από την τρόμπα – αντλία- που ήταν τοποθετημένη από το 1860 σε πηγάδι,και έπαιρναν νερό τα πλοία.Οι οίκοι ανοχής - άρχισαν να εγκαθίστανται εκεί μετά την Κατοχή,πριν υπήρχαν διάφορα κέντρα διασκέδασης, μεταξύ των οποίων και τεκέδες.Με επίκεντρο οι δρόμοι Φίλωνος και Νοταρά.Εκλεισαν όλα το 1968.Τοτε ο Πειραιάς με τους νταήδες του, τους μάγκες, τους ρεμπέτες, τους αγαπητικούς, τους πορτοφολάδες και τους κλέφτες των λιμανιών..Στην ακτή .Ξαβέριου ήταν αραγμένα πολεμικά καράβια γαλλικά , ιταλικά, αγγλικά και ελληνικά. Και όσοι δεν είχανε δουλειά πηγαίνανε παρέες και κολυμπάγανε και λέγανε στους Γάλλους "μουσχιού ντόνε μουά λεπέν" ή "ντόνε μουά νεσού". Δηλαδή, "κύριε δω μας ψωμί" ή "δω μας μια δεκάρα". Κι αυτοί τους έλεγαν "μαργαρήτ...". Τότες ο Πειραιάς ήταν πολύ άγριος.Από την μια ο αποκλεισμός, από την άλλη τα πολιτικά μίση. Οι φόνοι στα Καρβουνιάρικα, Τρούμπα και Τζελέπη ήταν στην ημερησίαν διάταξιν. Όσο για ντεκέδες από την Πειραϊκή, Παναγίτσα, Άγιο Νείλο, Άγιο Νικόλαο, Γύφτικα, στο Χατζηκυριάκειο, στην Τρούμπα και όσο πιο πέρα πήγαινες, Άγιο Διονύση, εκεί φουμάρανε στο δρόμο. Ζάρια μες το δρόμο παίζανε, περνούσε ο χωροφύλακας και δεν του έδινε κανείς σημασία, παρά τραβούσανε την δίκοπη επιδειχτικά να την δει! Χαμαιτυπεία είχε μόνο στα Βούρλα που μετά έγιναν φυλακές. Εκεί οι γυναίκες δεν βγαίνανε έξω, απαγορευότανε αυστηρώς. Κυριαρχούσε ο άγραφτος νόμος και ήταν σκληρός Εκεί γύρω από την Τρούμπα ήταν πάντα τα γραφεία ναυτικών εταιριώνπου διακινούσαν τα περιπλανώμενα νιάτα σε καράβια, εργοστάσια, οικοδομές, Σήμερα έχει μιά άλλη όψη ο Πειραιάς ..στην τρούμπα στις οδούς Φίλωνος και Νοταρά και στους δρόμους που τις τέμνουν, περνάς και βλέπεις μαγαζιά διασκέδασης όπως Beluga..2 ας Μεραρχίας «6ος Στόλος Ελληνάδικο» (αδερφάκι του «Beluga»,Φιλωνος και ακουλουθούν Madama Barouge Lola’s»και άλλα μαγαζιά σήμερα εργάζοντε πολλές εκατοντάδες άνθρωποι εκεί.Άρα ο Πειραίας έχει ανάγκη την Τρούμπα για να ξανακάνει το λιμάνι βιτρίνα του, να κρατήσει τον πολυπληθή κόσμο του, αλλά και να γίνει υπερτοπικός προορισμός. Γι αυτή τη συνοικία γράφτηκαν πολλά τραγούδια όπως το «Χρόνια μες στην Τρούμπα» ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΥΜΠΑ

της Mairi Meli