Πανηγυρίζει η ελληνική ναυτιλία του Λονδίνου, μετά το Brexit του πρόσφατου δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες του ελληνικού, αλλά και του βρετανικού λόμπυ, η έξοδος της Βρετανίας δημιουργεί προϋποθέσεις για μεγάλη κερδοφορία...
«Είναι μια συναρπαστική προοπτική, διότι, όπως κάθε Έλληνας εφοπλιστής ξέρει, η αλλαγή δημιουργεί ευκαιρίες», ήταν η χαρακτηριστική ρήση του Martin Stopford, προέδρου του ναυλομεσιτικού οίκου Clarkson Research. Συνεχίζει μάλιστα και λέει πως «η ναυτιλία είχε ξεκινήσει το δικό της ‘Sexit’ (λογοπαίγνιο με τις λέξεις shipping -ναυτιλία και exit- έξοδο) από την Ευρωπαϊκή Ένωση στη δεκαετία του 1980, όταν ακόμα και οι γερμανικές ναυτιλιακές εταιρείες νηολογούνταν έξω. Έτσι σήμερα πάνω από το 70% του παγκόσμιου στόλου εμπορεύεται κάτω από διεθνείς σημαίες, εκτός ΕΕ».
Τα ελληνόκτητα πλοία εκπροσωπούν το 19,63% του παγκόσμιου στόλου και το 49,96% του στόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι Έλληνες πλοιοκτήτες διαθέτουν τον μεγαλύτερο διεθνώς αριθμό σκαφών μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου και τάνκερ. Ο δε ελληνόκτητος στόλος είναι ο πρώτος σε μέγεθος που αριθμεί 4.585 ποντοπόρα πλοία (άνω των 1.000 τόνων), τόσο σε ολική χωρητικότητα – GT, όσο και σε χωρητικότητα εκτοπίσματος (341,17 εκατομ. τόνους dwt).
Η δε, διοίκηση του City, έχει άμεσο στόχο την ναυτιλιακή αγορά της Λεμεσού, της Βαλέτας και του Ρότερνταμ, τώρα πια που μπορεί να κινηθεί εκτός της σκληρής νομοθεσίας της ΕΕ, για τη ναυτιλία.
Εδώ και ένα χρόνο η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της ΕΕ προσπαθεί έντονα να γίνει πιο αυστηρό το καθεστώς, να αρθούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις και να αυξηθεί ο φόρος χωρητικότητας, να καταργηθούν οι κρατικές ενισχύσεις στις θαλάσσιες μεταφορές, τις επονομαζόμενες State Aid Guidelines (SAG).
Όπως γίνεται αντιληπτό, ενώ υπάρχουν πολλές εταιρείες στη Βρετανία που δεν επιθυμούσαν το Brexit, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει μία ενιαία γραμμή του κεφαλαίου. Αντίθετα κάθε τομέας του επιχειρείν πιέζει τις κυβερνήσεις προς συγκεκριμένη στόχευση με μόνο γνώμονα το κέρδος.
