«Κανένα δικαίωμα των εργαζομένων δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνες» ανέφερε ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Μια ανάρτηση που θεωρείται έμμεση αναφορά στην πρόσφατη ομιλία του νεοκλεγέντα προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Νέες αιχμές κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη για τις αναφορές του στην ομιλία στο ΣΕΒ, έμμεσες αυτή τη φορά, άφησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με ανάρτησή του στο Facebook.
Ειδικότερα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επισήμανε με νόημα ότι «η ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων δεν μπορεί να βασίζεται ούτε στην ελπίδα ότι το κεφάλαιο θα δρα υπέρ της ισότητας, ούτε στη "συνεργασία" των εργαζομένων -αυτό δεν δούλεψε στο παρελθόν, δεν θα δουλέψει ούτε στο μέλλον».
Υπενθυμίζεται πως ο Στέφανος Κασσελάκης από το βήμα του ΣΕΒ δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά στην επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αλλά και στις αυξήσεις του κατώτατου, απαλείφοντας πλήρως μια αξιακή θέση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή έκανε ξεκάθαρο άνοιγμα προς την πλευρά των βιομηχάνων, «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν “δαιμονοποιεί” το Κεφάλαιο», συμπληρώνοντας πως σε μια «Ελλάδα που δεν αποκηρύσσει τα χαστούκια και τον ρατσιστικό λόγο» -σαφής αναφορά για τον κύριο Μπέο- «εσείς είστε εκείνοι που μπορείτε να κάνετε τη διαφορά στην καθημερινότητα».
Αναλυτικά η ανάρτηση του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ.
«Πριν από τρεις μέρες ανακοινώθηκε το βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά. Απονεμήθηκε στην Claudia Goldin, για τη συνεισφορά της στην έρευνα σχετικά με τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό και τις αμοιβές τους. Διαχρονικό αποτέλεσμα της έρευνας, ότι αν και τα αίτια μεταβάλλονται με την πάροδο χρόνου, οι αμοιβές των γυναικών παραμένουν χαμηλότερες από αυτές των αντρών – σε αντίστοιχες θέσεις πάντα – και η πιθανότητα μία γυναίκα να φτάσει στην κορυφή είναι σαφώς μικρότερη από αυτή ενός άντρα.Γίνεται προφανές ότι ο αγώνας για την κατάκτηση αυτονόητων δικαιωμάτων – όπως αυτό της ίσης αμοιβής για αντίστοιχο έργο – δεν έχουν σταματήσει και ο νεοφιλελευθερισμός, στηριζόμενος στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις τις αγοράς, δεν έχει οδηγήσει σε λύσεις.Και ο αγώνας για τις ίσες αμοιβές και την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών είναι μόνο μία πτυχή. Στο ίδιο κάδρο πρέπει να μπουν εργασιακά δικαιώματα που θεωρούσαμε ότι έχουν κατακτηθεί, αλλά τίθενται σε συνεχή αμφισβήτηση. Από το δικαίωμα στην 8ωρη εργασία, στο δικαίωμα για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και το δικαίωμα σε υπερωρίες που πληρώνονται και δεν αναπληρώνονται με ρεπό (αν και όταν). Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα που ο νεοφιλελευθερισμός και η μεγάλη συναίνεση μεταξύ δεξιάς και εκσυγχρονιστικής σοσιαλδημοκρατίας έθεσαν υπό αμφισβήτηση. Με πολύ αρνητικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους – στασιμότητα των πραγματικών μισθών, αύξηση των ανισοτήτων, μείωση του βιοτικού επιπέδου – και δυσανάλογα οφέλη για το κεφάλαιο – αυξημένη κερδοφορία, χωρίς όμως επενδύσεις σε βελτίωση της παραγωγικότητας, αλλά με εκμετάλλευση της φτηνής εργασίας. Το συμπέρασμα είναι απλό. Κανένα δικαίωμα των εργαζομένων δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνες. Χρειάζεται διαρκής προσπάθεια και συντονισμένη δράση. Σε κάθε επίπεδο. Γιατί η ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων δεν μπορεί να βασίζεται ούτε στην ελπίδα ότι το κεφάλαιο θα δρα υπέρ της ισότητας, ούτε στη "συνεργασία" των εργαζομένων – αυτό δεν δούλεψε στο παρελθόν, δεν θα δουλέψει ούτε στο μέλλον.
