"Κι εμένα τι με νοιάζει;" - Πριν το πεις, ξανασκέψου το

Πατάω το SNOOZE με τύψεις κάθε πρωί - μόνο ένα, στο δεύτερο θα σηκωθώ, θα πιω στα όρθια έναν εσπρέσο – τον γρήγορο, με τις κάψουλες- πού καιρός για χαρμάνια Δευτεριάτικα, θα τρέξω μέχρι το μετρό – αφού δεν έχει απεργία, θα χτυπήσω την κάρτα που έβγαλα για να περνάω από τις ανοιχτές πύλες και θα φτάσω στην ώρα μου και σήμερα – ποια είναι η ώρα μου άραγε, αφού έχω μόνο ώρα προσέλευσης κι όχι αποχώρησης, στη δουλειά που – ευτυχώς - ακόμη έχω.

Φτου να πάρει, ξέχασα να κατεβάσω τα σκουπίδια! Το βράδυ, λοιπόν. Μαζί με τα επόμενα. Ευκαιρία για γυμναστική, τώρα που είναι και το ασανσέρ χαλασμένο. Περίφημα. Ας πετάξω, εν τω μεταξύ, τα φυλλάδια που πήρα - από ευγένεια προφανώς- στο μετρό χωρίς καν να κοιτάξω τι είναι. Φροντιστήρια, νυχάδικα, προσφορές, ανακύκλωση…

Ανακύκλωση; Μας δουλεύουν; Εδώ ο κόσμος χάνεται, φυλλάδια ανεμίζουν! Ότι τα λύσαμε τα προβλήματά μας και μας έμεινε η ανακύκλωση. Χαρτί, γυαλί, πλαστικό, αλουμίνιο, κονσέρβες. Χώρια τα υπολείμματα τροφών. Να ΄χουμε χρόνο, δηλαδή, να ξοδεύουμε. Από αυτόν που δεν περισσεύει. Και μυαλό, το βράδυ αποκαμωμένοι και ανακουφισμένοι που τη βγάλαμε και σήμερα τη μέρα, να κάνουμε καλλιτεχνίες. Να απλώσουμε τρεις κάδους στην κουζίνα, την ευρύχωρη, να τους ξεχωρίσουμε με χρωματάκια για να μην μπερδευόμαστε: άλλο για τα ανακυκλώσιμα, μπλε, ξερωγω, να ταιριάζει με τον κάδο, άλλο για τα τρόφιμα, καφέ, το οργανικό το λεγόμενο, κι άλλο για όλα τα υπόλοιπα, μαύρο, κόκκινο, γκρι-ασημί, ό,τι του πει το γούστο του καθενός.

Κι έστω ότι την βρίσκουμε την όρεξη. Μας ξύπνησε η οικολογική συνείδηση, νιώσαμε ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι μας, κι αν δεν το φροντίσουμε εμείς ποιος, κι αν όντως το μέλλον του πλανήτη είναι τόσο ζοφερό όσο το περιγράφουν στα ντοκυμαντέρ που όλο λες να δεις και κανείς ποτέ δεν είδε, κι αν μια μέρα σε χάσω κι όλα αυτά. Και τον βρήκαμε και τον χώρο στην κουζίνα, σε μια γωνιά που – κανονικά - παρκάρουμε το μεγάλο το σκαμπό. Για αρχή, σε ρόλο κάδων, έστω τα κουτιά. Από χαρτί φωτοτυπικού, από την καινούργια καφετιέρα, ό,τι βρεις, κι ένας ο κάδος ο κανονικός, το καλύψαμε. Κι όταν προχωρήσει η σχέση με την ανακύκλωση, βελτιώνουμε και τον εξοπλισμό.

Άντε τώρα να τις θυμηθείς τις οδηγίες «για πέταμα». Θα ξεκινήσω από τα βασικά. Χάρτινες συσκευασίες, γυάλινες, πλαστικά μπουκάλια και κονσέρβες. Πόσο δύσκολο να ‘ναι; Τι λέει εκείνο το φυλλάδιο; Κουτί δημητριακών, μάλιστα, χωρίς το σακουλάκι. Κουτί καφέ, βεβαίως έχουμε. Συσκευασία αυγών. Όπως είναι, κατευθείαν στα «ανακυκλώσιμα». Να βάλω και το γάλα που άδειασε; Όχι, πρώτα να το ξεπλύνω. Ας πάει και το παλιάμπελο. Να πλύνω τώρα και την κονσέρβα απ΄ τον τόνο και την άλλη του τοματοπελτέ. Άδειασε κι η μαγιονέζα. Αν δεν το κρατήσω το βαζάκι – γιατί όλο και κάπου θα χρειαστεί (πού να χρειαστεί, δέκα έχεις στο πάνω ντουλάπι) – ας ξεπλυθεί κι αυτό πριν πάει για πέταμα. Με τούτα και κείνα, γέμισε ο «μπλε». Α, και το μπουκαλάκι το νερό που πήρα από τον δρόμο. Μισό, το καπάκι χωριστά! Μη ρωτάς πώς και γιατί. Σάμπως και να στο πω, να το θυμάσαι; Θυμήσου μόνο, το καπάκι χωριστά.

Πώς νιώθεις; Περήφανος; Υπεύθυνος πολίτης; Ξέρω, κουρασμένος. Αλλά άξιζε πίστεψέ με. Μία ακόμη δουλειά πριν ξεραθείς στον καναπέ. Παρ’ τα όλα αυτά και κατέβα. Και αυτά που ξέχασες να πετάξεις το πρωί. Προσοχή, τα ανακυκλώσιμα μην τα δέσεις. Δίπλα στον κάδο τον κλασικό, θα δεις κι έναν μπλε. Ναι, τώρα υπάρχουν και μπλε και κανονικοί. Πήραμε καινούργιους, λέει ο δήμος Αθηναίων. Άδειασε στον μπλε τις ωραίες σου τις συσκευασίες τις καθαρές. Και τα υπόλοιπα στον άλλον. Θα περάσουν τα απορριμματοφόρα σε λίγο, άλλο για τον μπλε και άλλο για τον πράσινο. Πήραμε κι από αυτά καινούργια. Τι εννοείς κι εσένα τι σε νοιάζει;

Σε νοιάζει. Αλλά έχεις συνηθίσει να τα θεωρείς αυτονόητα. Οι κάδοι, τα απορριμματοφόρα, το μετρό, τα νοσοκομεία, η σύνταξη - των γονιών, όχι η δική σου. Ή μήπως δεν είναι; Θυμήσου πώς ξύπνησες το πρωί. Με το ζόρι, αλλά ευγνωμονώντας που και σήμερα έχεις τα αυτονόητα. Υγεία, δουλειά, καφετιέρα, μετρό. Έ, κάπως έτσι κι οι κάδοι, κι η πόλη σου, που είναι ακόμη όρθια. Όπως κι εσύ.

Όχι, δεν χρειάζεται να είσαι ευγνώμων που έχεις κάδους. Που η πόλη που ζεις, παραμένει αξιοπρεπής, παρά τα όσα περνάτε κι εσύ κι αυτή. Μπορείς όμως να θυμάσαι ότι, σε μια εποχή που τα δεδομένα έχουν γίνει για πολλούς ζητούμενα, μπορείς κι εσύ να κάνεις τα αυτονόητα. Να βγάλεις τα σκουπίδια σου το βράδυ. Την τσίχλα σου στον κάδο. Τα πλαστικά μπουκάλια χωριστά από τα καπάκια τους.

Αυτό προσπαθεί να σου πει ο δήμος Αθηναίων, με λίγα λόγια, στο site. Είναι μια προσπάθεια που υποστηρίζεται από δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο, άλλωστε, ενισχύει συνολικά τον δήμο Αθηναίων στην υλοποίηση παρεμβάσεων στην πόλη, και όχι μόνο στον τομέα της καθαριότητας.

Πάμε μαζί. Φροντίζει αυτός, συμμετέχεις εσύ, κι όλοι μαζί «Φτιάχνουμε μια Αθήνα καθαρή». Γίνεται. Μόνο έτσι γίνεται.